Duševni poremećaj koji najčešće vodi u smrt nije depresija niti šizofrenija. To je poremećaj u ishrani. Naime, utvrđeno je da 20 posto ljudi sa ovakvim zdravstvenim problemom podlegne svojoj bolesti.
Kada se zna da više od 90 posto žrtava bulimije (neodoljiva, „životinjska” glad), anoreksije (nemanje apetita ), kao i kombinacije ovih poremećaja čine tinejdžerke i žene u 20-im godinama, jasno je da bi mogućnost da se njihova pojava predvidi bila od neprocjenjivog značaja. A upravo na takvu mogućnost ukazuju istraživači s Univerziteta u Pitsburgu (SAD ). Oni kažu da su otkrili da je dvije trećine osoba koje pate od poremećaja u ishrani iskusilo u određenom životnom periodu neku vrstu kliničke anksioznosti (strah; zabrinutost; opsjednutost nekom idejom, osobom ili radnjom… ). Veliki broj tih ljudi, tačnije 42 posto, imalo je takve teškoće u djetinjstvu. Dakle, ljekari bi ipak mogli da znaju ko je izložen velikom riziku da jednog dana potpuno izgubi želju za hranom, ili počne da jede sve na šta naiđe.
Psihijatar Volter Kej, koji je predvodio istraživače, ističe da njihovo otkriće pokazuje da bi pri liječenju poremećaja u ishrani morala da se liječi i anksioznost skrivena u pozadini, kao i da bi blagovremeno liječenje anksioznosti moglo da spriječi kasnije nevolje vezane za ishranu.
Inače, Kej i njegove kolege su ustanovili da su žene koje su učestvovale u njihovom istraživanju ostale pretjerano anksiozne i onda kada su se oporavile od poremećaja u ishrani. Simptomi straha od povreda, opšte anksioznosti i perfekcionizma bili su vidljivi čak i kod onih ispitanica čiju anksioznost prije toga nije registrovao nijedan ljekar.
Istraživači iz Pitsburga napominju da je 20 posto žena i muškaraca koji imaju poremećaj u ishrani nekada patilo od socijalne fobije, a 41 posto od opsesivno-kompulzivnog poremećaja. Imajući u vidu ovu drugu činjenicu, kao i to da opsesivno-kompulzivni poremećaj pogađa samo dva do tri posto djece, ovi stručnjaci vjeruju da bi njegovo javljanje u djetinjstvu moglo da bude prilično pouzdan znak da će kasnije doći i do problema sa ishranom. Dječju anksioznost svakako ne treba ignorisati ni iz jednog drugog razloga. Nju su eksperti nedavno označili kao faktor rizika kada je u pitanju depresija u nekim kasnijim godinama.
