Kada se jasno i oštro mogu vidjeti samo predmeti iz neposredne blizine, a udaljeni se vide nejasno, govori se o kratkovidnosti (miopija).
Najčešći je uzrok kratkovidnosti suviše izdužena, predugačka očna jabučica pa se zrake svjetla, što ih lomi leća, ne sakupljaju u jednoj točki na mrežnici, nego ispred mrežnice.
Kratkovidnost je najčešće nasljedna. Ali dijete se ne rada kratkovidno. Kratkovidnost se razvija postepeno i usporedo s rastom djeteta. Kako dijete raste, tako se oko izdužuje i postaje sve više kratkovidno. Zato se kratkovidnost najviše pogoršava između 10. i 14. godine života, a to je vrijeme kada je rast djeteta najintenzivniji.
Vid se postepeno pogoršava. Naočale je ponekad potrebno mijenjati i više puta u godini. Završetkom puberteta, tj. prestankom rasta, kratkovidnost se stabilizira, prestaje pogoršavanja. Poslije puberteta naočale iste jakosti mogu se nositi i više od 20 godina.
Vid kratkovidnih osoba pod starost se čak nešto poboljša. Staračka dalekovidnost, koja se normalno razvija, kratkovidne osobe dovodi do poboljšanja vida. Plus i minus postepeno se poništavaju. Bake koje bez naočala sa 80 godina uvlače konac u iglu, u mladosti su bile kratkovidne.
Kratkovidnost se može ispraviti nošenjem naočala, pa vid može biti jednako dobar kao i kada je oko normalno. Stavljaju se stakla, tj. leće koje oslabljuju lom zraka svjetla (konkavne leće).
