Ukus lješnika u poslasticama svima je dobro poznat, naročito prženog pa isjeckanog, mada ni mljevenom ili cijelom ništa ne nedostaje. S njim rijetko šta može da se poredi!
A zašto bismo ga i mijenjali bilo čim drugim, kad je ne samo fini nego i koristan? Ugodan ukus daju mu ulja, kojih ima oko 60 posto, dok bjelančevina ima 14–18 procenata, ugljenih hidrata oko 14 i mineralnih materija oko 2,4 posto.
Među njima najviše je kalijuma u 100 grama – 680 miligrama, fosfora (290 miligrama), magnezijuma (163) i kalcijuma (114), a ima i mangana, željeza, cinka, bakra, kao i četiri mikrograma selena. Tu su i vitamini: najviše E, poznatog antioksidansa, kao što je i C, zatim onih iz grupe B i vitamina A, kao i masnih kiselina i aminokiselina (brojčani podaci odnose se na nepečeni lješnik).
Ovo orašasto voće raste samoniklo, ali se i gaji, i to i kao žbun i kao drvo. Plodovi su pokriveni kovrdžavom spoljnom ljuskom sa žlijezdastim maljama, sakupljeni u “grozd”. Kad sazre, oslobađaju se iz te ljuske, otkrivajući čvrstu glatku “školjku”. Njenim razbijanjem dolazi se (konačno!) do jestivog dijela, koji je obavijen još jednom opnom. Pošto je ona gorka, najbolje ju je skinuti, a to će se najlakše učiniti ako se lješnici stave u rernu i zagrijavaju 10–15 minuta, a potom umotaju kuhinjskom krpom da se potpare i onda energično protrljaju.
Osim upotrebe u slatkišima, on poboljšava ukus i salatama i glavnim jelima.
Čitala sam o lješnjaku da je dobar za sniženje krvnog tlaka kod onih kojima je povišen. Kao što ste i sami napisali da sadrži kalij koji u većini slučaja bude snižen kod ljudi koji boluju od hipertenzije (povišen krvni tlak).